大家好,今天小编关注到一个比较有意思的话题,就是关于美食的诗的问题,于是小编就整理了3个相关介绍美食的诗的解答,让我们一起看看吧。
你知道哪些关于饮食的诗词歌赋?
河豚,肉质细腻、味道鲜美,营养丰富,古往今来为人们所偏爱喜食。北宋诗人梅尧臣曾创作的一首五言古诗《范饶州坐中客语食河豚鱼》,叙述这种美食,后人戏称他为“梅河豚”。
春洲生荻芽,春岸飞杨花。
河豚当是时,贵不数鱼虾。
其状已可怪,其毒亦莫加。
忿腹若封豕,怒目犹吴蛙。
庖煎苟失所,入喉为镆铘。
若此丧躯体,何须资齿牙。
持问南方人,党謢复矜夸。
皆言美无度,谁谓死如麻。
分享两首唐代关于饮食的诗:一是孟浩然的《过故人庄》,“故人具鸡黍,邀我至田家。绿树村边合,青山郭外斜。开轩面场圃,把酒话桑麻。待到重阳日,还人就菊花”。农村风光秀丽、农友热情好客,以至诗人情不自禁地与主人约定重阳之日再返农家赏菊观花、谈耕论嫁,诗人为即将要到来的秋收之景所深深地陶醉。二是王建的《新嫁娘》,“三日入厨下,洗手做羹汤。未谙姑食性,先遣小姑尝”。细腻地描绘出新嫁娘初次在公婆家下厨时忐忑不安的紧张心理,也是诗人对自己新诗作能否遇到知音的隐密折射,确实写得委婉动人。
对于古人描写的饮食相关的诗词,我比较熟悉白居易的《问刘十九》:绿蚁新醅酒,红泥小火炉。晚来天欲雪,能饮一杯无。这首诗描写了一种闲散淡雅的一种意境,让人很是向往。
君不见,黄河之水天上来,奔流到海不复回。
君不见,高堂明镜悲白发,朝如青丝暮成雪。
人生得意须尽欢,莫使金樽空对月。
天生我材必有用,千金散尽还复来。
烹羊宰牛且为乐,会须一饮三百杯。
岑夫子,丹丘生,将进酒,杯莫停。
与君歌一曲,请君为我倾耳听。
钟鼓馔玉不足贵,但愿长醉不愿醒。
古来圣贤皆寂寞,惟有饮者留其名。
陈王昔时宴平乐,斗酒十千恣欢谑。
民以食为天,古往今来,关于美食的诗歌数不胜数,一句“桃花流水鳜鱼肥”让无数人食指大动。
渔歌子
唐 张志和
- 西塞山前白鹭飞,
- 桃花流水鳜鱼肥。
- 青箬笠,绿蓑衣,
- 斜风细雨不须归。
这首词描绘了春天秀丽的水乡风光,塑造了一位渔翁的形象,赞美了渔家生活情趣,抒发了作者对大自然的热爱。
首句“西塞山前白鹭飞”,“西塞山前”点明地点,“白鹭”是闲适的象征,写白鹭自在地飞翔,衬托渔父的悠闲自得。次句“桃花流水鳜鱼肥”意思是说:桃花盛开,江水猛涨,这时节鳜鱼长得正肥。
这里桃红与水绿相映,是表现暮春西塞山前的湖光山色,渲染了渔父的生活环境。三四句“青箬笠,绿蓑衣,斜风细雨不须归”,描写了渔父***的情态。渔父戴青箬笠,穿绿蓑衣,在斜风细雨中乐而忘归。“斜风”指微风。全诗着色明丽,用语活泼,生动地表现了渔父悠闲自在的生活。
形容美食美酒的诗句?
桃李春风一杯酒,江湖夜雨十年灯。——黄庭坚《寄黄几复》
一生大笑能几回,斗酒相逢须醉倒。——岑参《凉州馆中与诸判官夜集》
红酥手,黄縢酒,满城春色宫墙柳。——陆游《钗头凤·红酥手》
一骑红尘妃子笑,无人知是荔枝来。——杜牧《过华清宫绝句三首》
被酒莫惊春睡重,赌书消得泼茶香,当时只道是寻常。——纳兰性德《浣溪沙·谁念西风独自凉》
欲买桂花同载酒,终不似,少年游。——刘过《唐多令·芦叶满汀洲》
晚来天欲雪,能饮一杯无。——白居易《问刘十九》
把酒祝东风。且共从容。——欧阳修《浪淘沙·把酒祝东风》
酒入愁肠,化作相思泪。——范仲淹《苏幕遮·怀旧》
花间一壶酒,独酌无相亲。—李白《月下独酌四首·其一》
吃货诗句?
正所谓吃货,应该是嘴上享受,心里想瘦。
只有填满肚子,人才不会空虚。
我不是吃货,我只是热爱生活。
大难不死,必有锅粥。
吃货离开了食物,就像是一个失恋了的人。
1. 日啖荔枝三百颗,不妨长作岭南人。
2. 新津韭黄天下无,色如鹅黄三尺余。——陆游
3. 东门彘肉更奇绝,肥美不减胡羊酥。——陆游
4. 淡云出岫删发何日,也味争如乡味醇。——陆游
5. 何时一饱与子同,更煎士茗浮甘菊。——陆游
6. 山暖已无梅可折,江清独有蟹堪持。——陆游
7. 紫驼之峰出翠釜,水精之盘行素鳞。——杜甫
8. 青青竹笋迎船出,白白红鱼入馔来。——杜甫
9. 蜀酒浓无敌,江鱼美可求。——杜甫
到此,以上就是小编对于美食的诗的问题就介绍到这了,希望介绍关于美食的诗的3点解答对大家有用。