大家好,今天小编关注到一个比较有意思的话题,就是关于写美食的诗的问题,于是小编就整理了4个相关介绍写美食的诗的解答,让我们一起看看吧。
关于咏叹美食的诗词,你知道哪些?
自古以来,咏叹美食的诗词多至不胜枚举。
咏叹统治阶级所食所用极尽奢华的诗词,如杜甫《丽人行》:
紫驼之峰出翠釜, 水精之盘行素鳞; 犀箸餍饫久未下, 鸾刀缕切空纷纶; 黄门飞鞚不动尘, 御厨络绎送八珍 。
白居易的《寄胡饼与杨万州》,则充满了亲手制做美食和与朋友调侃的意趣:
胡麻饼样学京都,面脆油香新出炉。寄与饥馋杨大使,尝看得似辅兴无。
孟浩然《过故人庄》中的“故人具鸡黍, 邀我至田家”,表达的是来到村庄中与老朋友“把酒话桑麻”的喜悦之情。
苏轼《初到黄州》诗中写到,“长江绕郭知鱼美,好竹连山觉笋香。” 让人不仅对美食心生向往,一幅山川秀丽、茂林修竹的美景,一并展示在读者面前。
陆游的《食粥》诗,表达了对养生的独到见解:
世人个个学长年,不悟长年在目前。我得宛丘平易法,只将食粥致神仙。
在咏叹美食的诗词中,苏轼一首充满哲学命题的《浣溪沙》,给人以别样的启迪:
舌尖上的美食诗二首?
宋代大文豪苏轼热爱生活,热爱大自然,尤其是热爱美食,他一生到过很多地方,无论是在行旅途中,还是在贬谪之地,他都乐于烹制,乐于品尝当地的美食。他可以说是宋代第一吃货博主。《猪肉颂》.苏轼:净洗铛,少著水,柴头罨烟焰不起。
待他自熟莫催他,火侯足时他自美。
《浣溪沙》苏转《细雨斜风作晓寒》:细雨斜风作晓寒,淡烟疏柳媚晴滩。
入淮清洛渐漫漫。
雪沫乳花浮午盏,蓼茸蒿笋试春盘。
人间有味是清欢。
有哪些描写美食,美酒的诗词?
描写美酒:
1.被酒莫惊春睡重,赌书消得泼茶香,当时只道是寻常。——《浣溪沙·谁念西风独自凉》
2.欲买桂花同载酒,终不是、少年游。
——《唐多令·芦叶满汀洲》
3.兰陵美酒郁金香,玉碗盛来琥珀光。
——《客中行 / 客中作》
4.葡萄美酒夜光杯,欲饮琵琶马上催。
——《凉州词二首·其一》
5.风吹柳花满店香,吴姬压酒唤客尝。
——《金陵酒肆留别》
(劝君更进一杯酒,西出阳关无故人)
(借问酒家何处有,牧童遥指杏花村)
(人烟寒橘柚,秋色老梧桐)
(晨钟陌上梅花酒,暮鼓高原桂月楼)
(兰溪三日桃花雨,半夜鲤鱼来上滩)
(灵丝绣作平原君,有酒惟浇赵洲王)
……谢谢您的提问
求古人赞美或者思念家乡美食的诗?
少小离家老大回,乡音未改鬓毛催。儿童相见不相识,笑闻客从何处来。
君家何处住?妾住在横塘。停船暂借问,或恐是同乡。家临九江水,来去九江侧。同是长干人,生小不相识。
昔人已乘黄鹤去,此地空余黄鹤楼。黄鹤一去不复返,白云千载空悠悠。晴川历历汉阳树,芳草萋萋鹦鹉洲。日暮乡关何处是?烟波江上使人愁 。
独在异乡为异客,每逢佳节倍思亲。 遥知兄弟登高处,遍插茱萸少一人。
床前明月光,疑是地上霜。举头望明月,低头思故乡。
悲歌可以当泣,远望可以当归。
胡马依北风,越鸟巢南枝。
近乡情更怯,不敢问来人。
君自故乡来,应知故乡事。来日绮窗前,寒梅着花未?
故乡何处是,忘了除非醉。
1.《太清舞》
年代: 宋 作者: 史浩
当时脱得长城苦。但熙熙朝暮。上帝锡长生,任跳丸乌兔。种桃千万已成阴,望家乡、杳然何处。从此与凡人,隔云霄烟雨。
2.《减字木兰花·相州锦好》
年代: 宋 作者: 刘辰翁
到此,以上就是小编对于写美食的诗的问题就介绍到这了,希望介绍关于写美食的诗的4点解答对大家有用。